Czym jest i skąd się bierze seplenienie międzyzębowe

Seplenienie międzyzębowe ma miejsce wtedy, gdy dziecko podczas wymowy głosek S,Z,C,DZ,T,D,N i in.wkłada język pomiędzy zęby. Niezależnie od wieku uważane jest to za wadę wymowy.

Seplenienie międzyzębowe, a rozwój dziecka

Dziecko po okresie używania smoczka i butelki, w wieku ok. 3 lat powinno wykształcić tzw.połykanie dojrzałe. Oznacza to, że język przy przełykaniu powinien być „doklejony” za górnymi zębami. Brak tej umiejętności powoduje, że dziecko podczas realizacji głosek S,Z,C,DZ wkłada język pomiędzy siekacze.

Ważnym momentem w życiu dziecka, w czasie którego należy zwrócić uwagę na możliwość rozwoju tego typu seplenienia, jest moment wypadania zębów mlecznych i wyrastania zębów stałych. Pojawić się mogą pewne nieprawidłowości, związane z wykorzystywaniem przez dziecko "przerw" pomiędzy zębami (może nabrać nawyków wpychania języka w luki po wypadniętych zębach).

Przyczyny wystąpienia seplenienia międzyzębowego mogą być różnorodne. Do najczęstszych zaliczamy słabe lub nadmierne napięcie języka, wady zgryzu, zbyt długie ssanie smoczka, butelki lub kciuka, przewlekłe, nieleczone lub często powracające choroby dotykające górnych części dróg oddechowych i in.

Co robić, gdy dziecko sepleni?

Jeśli twoje dziecko sepleni, wówczas nieunikniona będzie konsultacja z logopedą i zastosowanie odpowiedniej terapii. Logopeda oceni źródło problemów z seplenieniem oraz zbada prawidłowość budowy narządu mowy, zgryzu i języka. Na tej podstawie dobierze odpowiedni zestaw ćwiczeń.

Ćwiczenia są zalecane do wykonywania zarówno w szkole, jak i wdomu. Ćwiczenia mają zwykle formę zabaw, stanowią więc dobry pretekst do spędzenia wolnego czasu z naszą pociechą.

Seplenienie międzyzębowe nie minie samo. A im szybciej zaczniemy ćwiczyć, tym krócej dziecko będzie utrwalać zły nawyk.

                                                                                                                                                                                                            oprac. Agnieszka Leśniak –Stępień

                                                                                                                                                                                                                                         neurologopeda