„Ojczyzna to moja Matka”

 

„Ojczyzna to moja Matka” – pod takim hasłem 18 maja 2018 r. odbyła się w naszej szkole akademia z okazji Dnia Papieskiego. Celem tego dnia, organizowanego co roku, jest przybliżanie postaci i nauczania św. Jana Pawła II. W tym roku, z okazji 100. rocznicy odzyskania niepodległości, podjęliśmy aspekt patriotyzmu w życiu i nauczaniu papieża Polaka.


Patriotyzm świętego papieża wyrażał się w miłości do Ojczyzny – do narodu, ziemi ojczystej i przyrody, do historii i kultury, do religii i tradycji, do języka i symboli narodowych. Gdy Jan Paweł II  przyjeżdżał do Polski witał ją w milczeniu, na klęczkach, składając na ziemi pocałunek miłości. Mówił, że Ojczyzna wymaga wysiłku i starania wszystkich obywateli, aby mogli żyć i rozwijać się w pokoju. Tłumaczył, że patriotyzm wyraża się także w sumiennej nauce, rzetelnej pracy i obronie wartości, na których Polska jest zbudowana. Naród Polski przeszedł przez ciężką próbę utraty niepodległości, a mimo to pozostał sobą. Pozostał duchowo niepodległy, ponieważ miał swoją kulturę i religię, które dodawały siły i  nadziei, gdy po ludzku wszystko było stracone.

 
 

Nauczanie JP II jest wciąż aktualne. Szczególnie dziś, w czasach gdy pluje się na własną Ojczyznę, gdy sprzedaje się ją za przysłowiowe 30 srebrników, gdy własne interesy stawia się ponad interesy wspólnoty narodowej musimy pamiętać, że Ojczyzna jest naszą Matką, a Matkę ma się tylko jedną. Polska jest Matką, która wiele przecierpiała i wciąż na nowo cierpi, a grzechy przeciwko matce są trudno wybaczalne. Dlatego też dzisiejszy patriotyzm wymaga szczególnego zaangażowania i odwagi. Potrzeba nam wielkiej odpowiedzialności za decyzje podejmowane w życiu osobistym i społecznym, potrzeba nam solidnego wychowania młodego pokolenia i wierności Ewangelii. „Polska woła dzisiaj nade wszystko o ludzi sumienia.” (JPII)


 

W trakcie akademii uczniowie słuchali archiwalnych przemówień Jana Pawła II, oglądali sceny z jego życia,  śpiewali piosenki, przysłuchiwali się poezji. Przeżywali spotkanie w ciszy i skupieniu. Na koniec pomodliliśmy się wspólnie o jedność i pomyślność narodu polskiego.

Ufam, że zasiane ziarenko prawdy i miłości do Ojczyzny wyda swój owoc w odpowiednim czasie.

                                                                                                                J.W.